KONSULTACJE WYCHOWAWCZE
Uproszczony schemat konsultacji:
- Wyodrębnienie problematycznych obszarów w zachowaniu dziecka i rodzica
- Analiza konkretnych sytuacji, które charakteryzują dany problem
- Odkrycie potrzeb, które stoją za konkretnymi, trudnymi zachowaniami (u rodzica i u dziecka)
- Znalezienie sposobu na konstruktywne rozwiązaniu problemu, zaspokojenie potrzeb (rodzica i dziecka)
Jak wygląda konsultacja wychowawcza?
W czasie konsultacji wspieram rodziców w tworzeniu relacji z dzieckiem opartej na wzajemnym szacunku i zrozumieniu. Pokazuję rodzicom jak dbać o uczucia i potrzeby zarówno ich, jak i ich dzieci. Wierzę, że każdy człowiek ma wewnętrzną mądrość i potencjał do zmiany. Ja staram się tworzyć warunki do tego, aby rodzic z tego potencjału skorzystał.
Ważnym elementem konsultacji jest psychoedukacja (dotycząca komunikacji i rozwoju dziecka) oraz szukanie i poszerzenie świadomości na temat własnego stylu rodzicielstwa. W czasie konsultacji mogę zaproponować przyjrzenie się sobie w czasie konkretnej sytuacji (np. poranne wyjście do przedszkola/pracy, niewywiązywanie się przez dziecko z obowiązków, itp.), doświadczenie dialogu w scence (opartej na konkretnym temacie, z którym rodzic przyszedł), zmianę dotychczasowego sposobu funkcjonowania na bardziej skuteczny.
Konsultacje wychowawcze – korzyści dla rodzica:
- poszerzanie wiedzy na temat swojego stylu rodziciels
- przyjrzenie się modelowi wychowawczemu wyniesionemu z własnego dzieciństwa
- uporządkowanie wartości wychowawczych w swojej rodzinie
- poszerzenie świadomości dotyczącej własnych potrzeb i emocji
- zmiana nieskutecznych mechanizmów
- ugruntowanie skutecznych mechanizmów
- ćwiczenie wyrażania emocji w relacji z dzieckiem
- ćwiczenie stawiania granic w relacji
- praktyczne wskazówki, jak radzić sobie w konkretnych sytuacjach.
PSYCHOTERAPIA DZIECI I MŁODZIEŻY
Uproszczony schemat terapii:
- Ustalenie zablokowanych obszarów w funkcjonowaniu dziecka
- Praca nad ustaleniem przyczyn dysfunkcyjnych zachowań i blokad
- Niwelowanie przyczyn problemów poprzez zaspokajanie pierwotnych potrzeb
- Nauka nowych, bardziej konstruktywnych zachowań w sytuacjach trudnych
- Przywrócenie naturalnego systemu samoregulacji
Jak wygląda psychoterapia dzieci?
Psychoterapia dziecka to proces długotrwały. Potrzebne są regularne spotkania z dzieckiem (cotygodniowe), a także spotkania z całą rodziną (mniej więcej raz na 4-6 tygodni). W pierwszej kolejności spotkania z dzieckiem służą zbudowaniu sojuszu terapeutycznego, zbudowaniu zaufania i poczucia bezpieczeństwa. Następnie, po diagnozie, terapeuta, za pomocą technik dostosowanych do wieku i zainteresowań dziecka, pracuje nad przywróceniem naturalnego potencjału rozwojowego dziecka. Praca ta najczęściej obejmuje obszary związane z emocjami złości i smutku, wiary w siebie, czy poczucia bezpieczeństwa. W trakcie psychoterapii dziecka terapeuta bazuje przede wszystkim na mocnych stronach dziecka, umacnia je, a w międzyczasie, wykorzystując istniejący potencjał, uczy dziecko radzić sobie z trudnymi emocjami i sytuacjami. Spotkania z całą rodziną są niezbędnym elementem w terapii dziecka. Dziecka, na co dzień funkcjonuje w systemie rodzinnym i jeżeli zmiana zachowań dziecka ma być trwała, musi być ugruntowana również w systemie rodzinnym. Z reguły są to spotkania godzinne i wskazane jest, żeby uczestniczyli w nich wszyscy członkowie najbliższej
Dzieci w wieku 3-11 lat
Jeżeli klientem jest stosunkowo małe dziecko (wiek przedszkolny), staram się pracować przede wszystkim z rodzicami. Często sama praca z psychologiem skoncentrowana na umiejętnościach rodzicielskich wystarczająco pomaga dziecku. Dużą wagę zwracam też na kontakt ze specjalistami z pokrewnych dziedzin (psycholog – diagnosta, psychiatra, pediatra, neurolog, terapeuta integracji sensorycznej, osteopata). Pracując z samym dzieckiem wykorzystuję głównie techniki Gestalt Play Therapy, czyli terapii gestalt skoncentrowanej na zabawie i ekspresji twórczej dzieci. Dzięki temu dzieci bez problemu odnajdują się w kontakcie terapeutycznym, a terapeuta ma możliwość swobodnej obserwacji zachowania dziecka. Wykorzystuję różnorodne techniki związane z zabawą i ekspresją twórczą (m.in. malowanie, lepienie z gliny, zabawę w piaskownicy). Aby terapia dziecka przynosiła rezultaty, niezwykle ważne jest zaangażowanie i współpraca rodziców. Dlatego oprócz cotygodniowych spotkań z dzieckiem, rodzice również przychodzą na cykliczne spotkania z psychoterapeutą (mniej więcej raz na miesiąc). Na spotkaniach z rodzicami omawiamy postępy w terapii dziecka, a także rozmawiamy na temat tego, co rodzice mogą polepszyć, ale przyspieszyć proces terapii dziecka.
Na pierwsze spotkanie zapraszam samych rodziców.
Spotkania z dzieckiem odbywają się co tydzień i trwają 50 min.
Raz w miesiącu dodatkowo zapraszam na spotkanie samych rodziców (lub spotkanie z całą rodziną, w zależności od ustaleń z terapeutą).
Młodzież w wieku 11-18 lat
Na terapię młodzieży zapraszam dzieci w wieku 11-18 lat. Psychoterapia młodzieży ma bardziej ustrukturyzowany charakter niż terapia dzieci. Wykorzystuję elementy Gestalt Play Therapy, a także techniki Terapii Schematu. Młodzież częściej ma do wykonania konkretne zadania w trakcie sesji, a także zadania/obserwacje, do wykonania w ciągu tygodnia w domu. Również w przypadku psychoterapii młodzieży istotną rolę odgrywa zaangażowanie rodziców. Z rodzicami spotykamy się raz w miesiącu – omawiamy postępy w pracy nastolatka i zmiany/zalecenia terapeuty dotyczące funkcjonowania całej rodziny.
Na pierwsze spotkanie zapraszam samych rodziców. W przypadku dzieci starszych na odwrót – zapraszam samego nastolatka.
Spotkania z nastolatkiem odbywają się co tydzień i trwają 50 min.
Raz w miesiącu dodatkowo zapraszam na spotkanie samych rodziców (lub spotkanie z całą rodziną, w zależności od ustaleń z terapeutą i dzieckiem).
Typowe elementy psychoterapii dzieci i młodzieży:
- budowa poczucia bezpieczeństwa
- budowa poczucia własnej wartości
- nabywanie umiejętności społecznych
- umiejętność rozróżniania i nazywania potrzeb i emocji
- ćwiczenie wyrażania emocji w relacji z druga osobą
- ćwiczenie stawiania granic w relacji
- praktyczne wskazówki, jak radzić sobie w konkretnych sytuacjach (np. z rówieśnikami).